Żyrandole w rezydencji Ethana Brooksa nad rzeką Hudson lśniły złotem, a powietrze wypełniał śmiech, szampan i jazz. To była noc jego zaręczyn – święto miłości, władzy i doskonałości. 32-letni Ethan był milionerem, który doszedł do wszystkiego sam, znanym z nieskazitelnej reputacji i innowacyjnych przedsięwzięć. U jego boku stała Vanessa Moore, olśniewająca dama z towarzystwa o nienagannych manierach i olśniewającym uśmiechu. Dla świata zewnętrznego stanowili złotą parę Manhattanu.
Ale pod blaskiem kryło się coś mroczniejszego.
Wśród personelu cateringowego tego wieczoru była Clara Johnson , cicha młoda pokojówka w eleganckim czarnym uniformie. Pracowała na pół etatu, opiekując się chorą babcią w Harlemie. Choć trzymała głowę nisko, jej wdzięk wyróżniał się – nawet wśród wystawnych gości.
Ethan zauważył wcześniej tego wieczoru ostrożne ruchy i delikatną uprzejmość Clary, ale wkrótce jego uwagę przykuł inny obiekt – wybuch śmiechu dochodzący z drugiego końca sali. Kiedy się odwrócił, jego uśmiech zamarł.
Vanessa stała w otoczeniu przyjaciół przy fontannie z szampanem, trzymając kieliszek różowego wina. Jej śmiech był ostry, kpiący.
„Och, spójrzcie na nią” – zadrwiła Vanessa, wskazując na Clarę, która nerwowo serwowała przekąski. „Pewnie myśli, że sprzątanie po bogatych ludziach nauczy ją klasy”.
Jej przyjaciółki zachichotały okrutnie. Clara zamarła, drżącymi dłońmi o mało nie rozlała tacy. Muzyka ucichła. Serce Ethana zamarło.
