Słyszałem, jak tata mówił do brata: „Nie martw się, sprawimy, że twoja siostra zapłaci”. Tej samej nocy odszedłem i przeniosłem wszystkie swoje pieniądze. Ale oni nie wiedzieli: „Wyobraź sobie, że słyszysz, jak twój własny ojciec, człowiek, który ma cię chronić, spokojnie knuje z twoim bratem, żebyś spłacił jego gigantyczny dług hazardowy.
Nie tylko proszą o pomoc, ale skrupulatnie planują cię oszukać, wykorzystać twoje najgłębsze pragnienie więzi rodzinnych przeciwko tobie”. Tej nocy cały mój świat legł w gruzach. Ale nie wiedzieli, że w końcu doprowadzili mnie do punktu krytycznego. Nie pozwoliłam im wziąć ani grosza. Nazywam się Samantha i przez 28 lat myślałam, że wiem, jak smakuje zdrada.
Dorastając, byłem odpowiedzialnym dzieckiem, tym, które pracowało na dwóch etatach przez całe studia, podczas gdy mój młodszy brat, James, miał wszystko podane na srebrnej tacy. To nauczyło mnie wiele o niesprawiedliwości, uwierz mi. Mieszkaliśmy w przeciętnej podmiejskiej dzielnicy w Pensylwanii, na zewnątrz idealnie wypolerowana amerykańska rodzina.
