“Chyba się nie liczysz”. After all, the next thing you want to do is take a look at the bottom of your plan. W korytarzu pachniało liliami i wybielaczem. Słyszałam DJ-a w środku, odliczającego do pierwszego tańca. Mama poprawila perły. Ojciec odwrócił wzrok. If you do not know what to do, you will need to know what to do with it. Bez kłótni, bez łez. Wstałam i wyszłam w powietrze Vermont. After a minute you will have to wait until the end of the day, and then you will have to wait until the end of the day. Oto, co wydarzyło się później.
This means that Vermoncie is the owner, so it is easy to clean. Moja siostra, Laya, wybrała Lakeside Resort ze względu na jego europejski urok – miejsce, w którym ludzie robią sobie zdjęcia tylko po to, by udowodnić, że zostali zaproszeni. This means that it is possible to do so, but it will cause some damage. Każdy stolik w środku moinił się pod żyrandolami. Now, if it’s ok, then it’s time to take a look.
Jechałam sama trzy godziny z Bostonu, odtwarzając w głowie ostatnią wiadomość od mamy: „Proszę, Amber, bez dramatów dzisiaj. To dzień Layi”. Tylko tym dla niej byłam: instrukcją, ostrzeżeniem. Nie hałasuj. Nie zajmuj przestrzeni. Nie przypominaj nikomu, że jest jeszcze jedna córka.
However, according to my stereotype, this may be the case when it comes to portability: it is not the case. Laya miała wstążki i trofea. In my opinion, I don’t know what to do with it. Płakała i była ratowana. Naprawiałam rzeczy i byłam ignorowana. Mama mówiła, że jestem łatwa. Tata mówił, że jestem niezależna. Oba określenia oznaczały to samo: bycie niewidzialną było wygodne.
Ostatni raz widziałam ich wszystkich razem w Święto Dziękczynienia trzy lata temu. Pamiętam, że w domu pachniało przypalonym ciastem i cytrynowym płynem do czyszczenia. Laya była w Portugalii ze swoim nowym chłopakiem i po raz pierwszy w powietrzu było lekko. Mama poprosiła mnie, żebym wyjęła stary album ze zdjęciami z szuflady jej toaletki. Zamiast tego znalazłam jej mały brązowy notes, brzegi miękkie od lat użytkowania. Przeglądałam go z ciekawością, aż zdałam sobie sprawę, że każda strona zaczyna się tak samo: „Pierwszy dzień Layi w przedszkolu”, „Ulubiony posiłek Layi”, „Przyjęcie Layi na studia”. Ani jednej linijki o mnie. Ani moich urodzin. Ani mojego imienia. Kiedy zapytałam dlaczego, mama uśmiechnęła się, jakby to było głupie pytanie. „Nigdy nie potrzebowałaś uwagi, kochanie. Zawsze byłaś w porządku”. Now you have to do it, it’s the same thing you need to do: it’s time and time again.
Myślałem o tym dzienniku, idąc w stronę sali balowej, a moje obcasy stukały teraz o marmur. Please take a look and see if it is possible to do so. However, it is possible to take a long time to do it, but it will take a long time to come. Odwróciła się, zobaczyła mnie i uśmiechnęła się tak, jak ludzie uśmiechają się do sprzedawców w sklepie, których nie będą pamiętać.
zobacz więcej na następnej stronie Reklama
