list, starannie złożony i położony obok klucza. Drżącymi rękami rozłożyła papier i zaczęła czytać:
„Droga Liso,
Zanim to przeczytasz, mnie już nie będzie, a echo twoich czynów pozostawi pustkę nie tylko w tym domu, ale i w twoim życiu. Widzisz, kiedy byłeś zajęty traktowaniem mnie jak bankomatu, zapomniałeś, kim naprawdę jestem – twoją matką. Matką, która kochała cię bezwarunkowo, nawet gdy role się odwróciły i to ja potrzebowałam twojego wsparcia.
Miałem nadzieję, że miłość wystarczy, byś nie zwracał uwagi na symbole dolara i egoistyczne pragnienia. Ale więź, którą kiedyś mieliśmy, została przyćmiona przez potrzeby materialne, które zatruły twoje postrzeganie tego, co naprawdę ważne.
Mówiłeś o pieniądzach, które zaoszczędziłem po śmierci twojego ojca i miałeś rację – odkładałem coś na bok. Jednak nigdy nie miało to być bezdenne, puste konto na kaprysy. Chodziło o coś o wiele cenniejszego: siatkę bezpieczeństwa, przyszłość dla ciebie, dla Travisa. Ale wygląda na to, że źle oceniłem, co było potrzebne, aby tę przyszłość zabezpieczyć.
