Uśmiechnęłam się delikatnie. „Więc już zaczynasz swoje małżeństwo na właściwej drodze”.
Kiedy wróciliśmy do sali balowej, Nathan wziął mikrofon i wygłosił przemówienie. Podziękował gościom i swojej nowej żonie, a potem zwrócił się do mnie.
„Przez dwadzieścia lat” – powiedział spokojnym, lecz pełnym emocji głosem – „Lisa Harper była dla mnie wsparciem w każdym ważnym aspekcie. Nie urodziła mnie, ale dała mi wszystko inne. Dziś oddaję jej hołd nie jako macosze, ale jako mojej matce. I jestem dumny, że jest w pierwszym rzędzie mojego życia”.
Cała sala biła brawo. Ava ocierała oczy. Ja płakałem.
Później tego wieczoru, gdy nowożeńcy tańczyli, Nathan mocno mnie przytulił. „Dziękuję, że mnie wychowałaś” – wyszeptał.
„Nie” – powiedziałam, odwzajemniając uścisk – „dziękuję, że mnie wybrałeś”.
I to była prawda. Rodzicielstwo to nie biologia – to konsekwencja, poświęcenie i miłość, wybierana każdego dnia.
Rodzinę definiują nie więzy krwi, ale ludzie, którzy w niej pozostają – podziel się tą historią i rozpowszechnij tę prawdę.
