Byłem jedynym dzieckiem, które opiekowało się chorym ojcem w jego ostatnich dniach. W testamencie mój brat odziedziczył wielomilionowy biznes, a ja zrujnowaną farmę. Mój brat zadrwił ze mnie: „Powinienem był się nim lepiej opiekować”. Potem prawnik powiedział: „Właściwie…”. Mój brat zbladł, widząc, co się stało.

„A Torres przekonałby cię, żebyś uczynił go wspólnikiem w ekspansji. I w ciągu dwóch lat Torres ukradłby wszystko – pieniądze z górnictwa, biznes budowlany i prawdopodobnie nasze bratersko-siostrzane relacje”.

„Więc testament taty nie dotyczył tylko pieniędzy” – powiedział powoli Robert. „Chodziło o ratowanie naszej rodziny”.

„Tak” – zgodziłem się. „Tata rozumiał coś, czego my nie rozumieliśmy – że czasami chronienie ludzi przed dostaniem tego, czego chcą, jest najlepszym sposobem, by dać im to, czego potrzebują”.

Siedząc w ciemności, otoczony odgłosami farmy i ciepłem rodziny, uświadomiłem sobie, że największym darem taty nie było czterdzieści milionów dolarów w prawach do złóż mineralnych. Nauczył mnie różnicy między bogactwem a zamożnością. Bogactwo to posiadanie pieniędzy. Bogactwo to posiadanie czegoś, co warto chronić.

Dom wciąż wymaga remontu. Madison przyjeżdża tu każdego lata, a firma budowlana Roberta kwitnie pod jego troskliwym zarządem. Ale najcenniejszą rzeczą, jaką odziedziczyłem po ojcu, nie były pieniądze ani majątek. Było to zrozumienie, że prawdziwa siła nie polega na braniu tego, czego się pragnie. Chodzi o ochronę tego, co najważniejsze.