Op een avond, terwijl ik kinderen elkaar op de binnenplaats zag achtervolgen, kwam er een vrouw aan. Ze heette Svetlana, een alleenstaande moeder die aan een mishandelaar was ontsnapt.
« Ik weet niet hoe ik je moet bedanken… Je hebt ons gered, » huilde ze.
Ik hield haar stevig vast.
« Bedank mij niet, » fluisterde ik. « Bedank mam. »
Nu begrijp ik het: erfenis is geen bezit. Het is het goede dat je in het leven van anderen strooit.
Want zelfs in de donkerste nachten is het licht, als je goed kijkt, altijd dichtbij.
