„Jake, nie możesz już dłużej ukrywać prawdy. Mamy dowody. Czas powiedzieć prawdę. Powiedz mi… gdzie jest te 5 milionów dolarów?” – zapytał Jake’a detektyw w pokoju przesłuchań.
Ale Jake odmówił zeznań. „Nie mam ci nic do powiedzenia… Nic nie wiem” – argumentował. Tymczasem Harper postanowiła powiedzieć prawdę, gdy dowiedziała się, że jej wyrok może zostać skrócony, jeśli się przyzna.
„Przekupiliśmy pracownika kostnicy i ukradliśmy ciało zmarłej bezdomnej kobiety. Położyliśmy ciało wraz z moim złotym łańcuszkiem na siedzeniu kierowcy mojego samochodu… i oblaliśmy je benzyną. Podpaliliśmy samochód, paląc ciało razem z nim… Potem uderzyliśmy w tył samochodu, zrzucając go z klifu, żeby wyglądało to na wypadek”.
„A co z pieniędzmi, które ukradliście?” – Detektyw spojrzał Harper w oczy.
„Pięć milionów zostało już przelanych na nasze nowe konta bankowe… myśleliśmy, że wszystko jest załatwione… nowe paszporty, konta bankowe, kradzież… Jake i ja myśleliśmy, że ujdzie nam to na sucho. Ale…” Harper zamilkła i osunęła się, chowając twarz w skutych dłoniach.
Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Unsplash
Tylko w celach ilustracyjnych | Źródło: Unsplash
Niniejsza historia jest fikcją opartą na faktach. Imiona, postacie i szczegóły zostały zmienione. Wszelkie podobieństwo jest czysto przypadkowe. Autor i wydawca nie ponoszą odpowiedzialności za dokładność, wiarygodność ani interpretację tej historii.
