Historia rozpoczyna się w eleganckiej rezydencji, gdzie iluzja doskonałości skrywała bolesną rzeczywistość. Dziewczynka z zespołem Downa o imieniu Sofía, mająca zaledwie pięć lat, żyła w pogardzie macochy, Victorii.
Tylko w celach ilustracyjnych
Chociaż jej ojciec, Alejandro, spędzał większość czasu w podróżach służbowych, przekonany, że jego córka ma dobrą opiekę, prawda była daleka od prawdy. Sofía nie zaznała miłości – często była ignorowana, a nawet karana z błahych powodów. Pani domu nie postrzegała jej jako córki, lecz jako ciężar, który należy ukrywać. Pewnego dnia, gdy Sofía cicho płakała w swoim pokoju, Victoria ostro ją zrugała za poplamienie sukienki.
„Jesteś niezdarny, nigdy się nie nauczysz” – powiedziała chłodno, a jej ton był lodowaty. Głos dziewczyny drżał, gdy mruknęła: „Chciałam się tylko pobawić”. Jej niewinne słowa spotkały się z obojętnością. Victoria zadbała o to, by wszystko wyglądało idealnie na powrót Alejandro, jednocześnie utrzymując dziewczynę niewidzialną.
