Wpatrując się w ekran, zobaczyłam, jak zachowanie mojego męża nagle się zmienia. Odłożył telefon i podszedł do naszej córki z surową miną. Patrzyłam z bijącym sercem, jak zaczął do niej mówić tonem, którego nigdy wcześniej nie słyszałam – zimnym i surowym. Wyglądała na zdezorientowaną, próbującą zrozumieć nagłą zmianę w jego zachowaniu.
Dostrzegłam w jej oczach konsternację i strach, gdy podniósł głos. Moja córka instynktownie cofnęła się o krok, jej drobna postać lekko zadrżała. Zamiast ją pocieszyć, zdawał się być coraz bardziej sfrustrowany. Gniewnie gestykulował i choć nie słyszałam słów, z mowy jego ciała wywnioskowałam, że ganił ją za coś, czego nie mogła zrozumieć.
Potem, ku mojemu przerażeniu, chwycił ją za ramię nieco zbyt mocno, przyciągając bliżej w sposób, który wyraźnie był dla niej niewygodny. Jęknęła, próbując się wyrwać, ale on trzymał. Serce mi pękało, gdy patrzyłem, jak się męczy, a w jej oczach napływają łzy.
