Więcej śmiechu.
Tariq dodał płynnie: „Takie, które nawet nie wiedzą, że są obrażane.”
Śmiałam się razem z nimi, dokumentując każde słowo.
W łazience sprawdziłam telefon.
Wiadomość od Jamesa Chena—szefa działu bezpieczeństwa mojego ojca.
Nagrania z ostatnich trzech rodzinnych kolacji przepisane i przetłumaczone. Twój ojciec pyta, czy jesteś gotowa.
Jeszcze nie, wpisałam. Najpierw potrzebuję nagrań z biznesowych spotkań.
Osiem lat temu byłam Sophie Martinez—naiwna, świeżo po studiach, wchodząca do firmy konsultingowej mojego ojca w Dubaju.
Nauczyłam się arabskiego, studiowałam kulturę aż biegłość stała się instynktem.
Kiedy wróciłam do Bostonu jako COO, potrafiłam negocjować w klasycznym arabskim lepiej niż większość rodzimych użytkowników języka.
A wtedy pojawił się Tariq Al-Mansur: przystojny, absolwent Harvardu, dziedzic potężnego saudyjskiego konglomeratu.
Idealny most do rynku, na który firma mojego ojca nigdy nie mogła w pełni wejść. Tak mi się wydawało.
Uwodził mnie wyćwiczonym urokiem, oświadczył się w kilka miesięcy. Przyjęłam—nie z miłości, lecz ze strategii.
Nie wiedziałam wtedy, że wybrał mnie z motywami zimniejszymi niż moje własne.
Pierwsza rodzinna kolacja ujawniła wszystko.
Wyśmiewali mój ubiór, moją karierę, nawet moją płodność—all po arabsku.
Tariq śmiał się z nimi, nazywając mnie „zbyt amerykańską”, „zbyt niezależną.”
Uśmiechałam się słodko, udając zakłopotanie, i wróciłam do domu, by sporządzić listę wszystkich obelg.
Teraz, dwa miesiące później, znałam ich prawdziwy plan.
