Moja rodzina myślała, że ​​moja mała firma to żart. Moja mama nawet zażartowała: „Luna, kochanie, kiedy skończysz bawić się w prezeskę, daj nam znać, jak się czujesz z bezrobociem”. Ich twarze zbladły…

Marki partnerskie. Vogue, Amazon, Target. Okrzyki zachwytu. Widelce opadły. Wino wujka Brada rozlało się na garnitur. Twarz mamy zbladła. A Kayla z otwartymi ustami, jakby zapomniała, jak je zamknąć. Uśmiechnąłem się delikatnie. Okazuje się, że mrzonka płaci lepiej niż wszystkie twoje posady w korporacji razem wzięte. Ale to jeszcze nie koniec.

Kliknęłam na następny slajd. W Forbesie dziewczyna z garażu, która naruszyła porządek w miejscu pracy. Zapadła głośna cisza. Po raz pierwszy nikt nie rzucił uszczypliwej uwagi. Wszyscy po prostu patrzyli bez słowa. Ale gdy już miałam zejść ze sceny, coś się stało. Josh wstał. Chwila. Skoro jesteś taka bogata, to dlaczego pożyczyłaś pieniądze od babci w zeszłym roku? Odwróciłam się, uśmiechnęłam delikatnie i powiedziałam: „To był test i zdała.

Ale ty, ty poniosłeś porażkę, bo te pieniądze wróciły do ​​niej dziesięciokrotnie dzięki udziałom w mojej firmie. Teraz wszyscy spojrzeli na babcię, która mrugnęła i uniosła szampana. Ci sami ludzie, którzy ze mnie kpili, stali teraz w pokoju zbudowanym na tej samej marce, z której się śmiali”. Po tym wydarzeniu wszystko się zmieniło, ale nie tak, jak można by się spodziewać.