Rok później odbyła się ta sama gala. Tym razem jednak, przed pierwszym walcem, organizator ogłosił:
„Zgodnie z tradycją, pierwszy taniec należy się tym, którzy dbają o czystość i porządek w tym miejscu”.
Eduardo patrzył, jak Sofía, mająca teraz siedem lat, wzięła matkę za rękę i zatańczyła przed wszystkimi. Łzy, które błyszczały w oczach gości, nie były już łzami wstydu, lecz odkupienia.
Przy wejściu do Grand Imperial Hotel umieszczono złotą tabliczkę, na której można było przeczytać wyryty drobnymi literami napis:
„Kto nie spuszcza wzroku,
zobacz więcej na następnej stronie Reklama
Advertentie
