Znam rodzinę, która dopiero po śmierci dziadka odkryła jego dawne dokumenty wojskowe. Okazało się, że przez lata nie opowiadał o pewnym okresie swojego życia, a akta i listy z tamtego czasu stały się ważną częścią rodzinnej historii. Wnuki dziś pokazują je swoim dzieciom i mówią: „to wasz pradziadek, zobaczcie, jak żył”.
Zanim więc wrzucisz stos papierów do niszczarki, przejrzyj je na spokojnie albo poproś kogoś zaufanego, by pomógł ci to zrobić. Część można posegregować, część odłożyć do oddzielnego pudełka „na później”.
DAJ SOBIE CZAS I POZWÓL RZECZOM ZOSTAĆ
Żałoba nie ma przycisku „reset”. Nie da się jej przepracować w weekend poświęcony na generalne sprzątanie mieszkania. To proces, który faluje – raz jest lepiej, raz gorzej.
Wyrzucanie wszystkiego od razu może dać krótkotrwałe wrażenie ulgi, ale pozbawia cię też możliwości sięgnięcia po te rzeczy, kiedy będziesz na to gotowy. Dziś patrzysz na list i czujesz tylko ból. Jutro ten sam list może stać się pocieszeniem.
Nie musisz trzymać wszystkiego. Nie chodzi o to, by zamienić dom w muzeum. Chodzi o to, by kilka wybranych przedmiotów, słów, zdjęć i dokumentów mogło zostać z tobą jako most między przeszłością a teraźniejszością.
Jeśli stoisz teraz nad pudłem pełnym rzeczy bliskiej osoby i masz wrażenie, że nie wiesz, co zrobić, zrób jedną prostą rzecz: odłóż decyzję. Włóż to, co budzi w tobie wahanie, do osobnego kartonu, podpisz, schowaj w szafie. Dojdziesz do tego, kiedy serce będzie gotowe.
Czasem to właśnie najmniejsze, najskromniejsze rzeczy niosą w sobie najwięcej miłości. I warto dać im szansę zostać z tobą na dłużej.
