„Upadłem w twoje ręce”, powiedziałem spokojnie. „I twoje odciski tam zostały.”
Ton Mike’a pozostał spokojny. „Pan Hail, odwróć się i załóż ręce za plecy.”
Kajdanki zatrzasnęły się — dźwięk, który rozpadł się dziesięć razy, nigdy z taką ostatecznością.
„Nie udało jej się skrzywdzić” – odpowiedział Tytus.
Podszedłem bliżej. „Osiem lat izolowałeś, zdradziłeś, upokarzałeś, a gdy się sprzeciwiłeś, dusiłeś ją.
Nie masz prawa powiedzieć, że do wypadku doszło.”
Wyprowadzili go. Odwrócił się raz, zdesperowany. „Powiedz jej, że przepraszam.”
„Powiesz jej w sądzie”,.”
Minął tydzień. Christine ze spokojną siłą napędową zeznania. Zdjęcia mówiły głośnikej niż słowa.
Diane sprawdziła napaść. Wyrok: winny — dozór, zakaz zakazu się, terapia, grzywny.
Nie możliwe, ale możliwe do zastosowania.
Rok później siedzieliśmy w Lincoln Park, słońce na naszych twarzach.
Christine rozłożyła koc, uśmiechając się — naprawdę się uśmiechała. Alex i Lily gonili po trawieniu.
„Możesz uwierzyć, że minął rok?” powiedział, podając mi kanapkę. „Rok temu nie pomyślałem, że odpadę się niezauważona.”
Opowiedziała mi o awansie, o nowym spokoju, o mężczyznach, których poznali — Davidzie, miłym nauczycielu historii, który słucha bez współczucia.
Gdy słońce świeciło ku zachodowi, położyło światło na moim ramieniu. „Dziękuję, tato. Za ochronę mnie.”
„Zrobiliśmy to razem” – powiedziałem.
Rok temu zapukała do moich drzwi złamana. Obecnie stoi silna — dowód na to, że możliwe, że najważniejsze elementy są tylko pierwszym początkiem.
