Podczas baby shower moja teściowa oświadczyła, że ​​sama nada dziecku imię. Kiedy odmówiłam, zniszczyła wszystkie prezenty. Pokazałam mężowi filmik, na którym bierze pieniądze od jego byłej żony — kilka minut później policja ją wyprowadzała.

Chloe nawet nie drgnęła. Wyciągnęła telefon, wcisnęła „play” i pokazała go Markowi.

Na ekranie: Diane i Sophia w kawiarni. „Tylko nie przestawaj naciskać” – powiedziała Diane. „Kiedy Chloe będzie w rozsypce po dziecku, on przybiegnie do ciebie z powrotem”.

Twarz Marka zbladła. Spojrzał z nagrania na wściekłą kobietę przed sobą – i po raz pierwszy zobaczył ją wyraźnie.

„Mamo” – powiedział cicho. „Wyjdź z mojego domu. Natychmiast”.

Kiedy odmówiła, zadzwonił pod numer 911.

Policjanci przyjechali cicho. Nasłuchiwali, spisali zeznania i założyli Diane kajdanki na oczach sąsiadów. Kliknięcie metalu na jej nadgarstkach było sygnałem, że coś się kończy na zawsze.

Gdy radiowóz odjechał, Chloe opadła w ramiona Marka. Wojna się skończyła.

Trzy miesiące później usłyszała dźwięk spokoju: cichy oddech dziecka. Chloe tuliła syna w szpitalnej sali, a Mark siedział obok niej, spokojniejszy niż kiedykolwiek.

Jego telefon zawibrował – SMS od prawnika. Diane przyjęła ugodę. W zawieszeniu. Nakaz zbliżania się. Koniec.

Usunął je bez przeczytania dwa razy.