Powiedzieli mi, że nie jestem ojcem po tej kolacji. Upewniłem się, że nigdy nie zapomną, co robi prawdziwy ojciec.

W ciągu kolejnych dni idealne życie Amelii zaczęło się rozpadać. Nie było pieniędzy na wyjścia, zakupów, wizyt w spa. Udawałam, że współczuję, ale w głębi duszy delektowałam się każdą sekundą.

W piątek po południu wróciłam do domu uśmiechnięta. Sarah zmarszczyła brwi. „Co z tym uśmiechem?”

„Podjąłem trudną decyzję” – powiedziałem. „Sprzedałem samochód Amelii”.

Wyraz jej twarzy był bezcenny. Amelia pojawiła się w drzwiach, wściekła. „Co zrobiłeś?”

„Mamy problemy finansowe” – powiedziałem po prostu. „Wszyscy musimy się poświęcić”.

„Sprzedałeś mój samochód!”

„Sprzedałem samochód” – poprawiłem. „To ja za niego zapłaciłem”.

Wybuchnęła. „Nie mogę tak żyć! Wszystko rujnujesz! Niedługo trzeba zapłacić czesne na studia, a ja nie zamierzam iść do jakiejś publicznej szkoły jak nieudacznik!”