Westchnął lekko. „Dziś wieczorem serwujemy tylko menu degustacyjne. Nie ma możliwości żadnych zmian. Jest… dość ciężkie”.
„Rozumiem” – powiedziała łagodnie. „Właśnie po to tu przyszłam”.
Z nutą niechęci zaprowadził ją do małego stolika przy oknie, nieco oddalonego od środka pokoju. Podziękowała mu serdecznie i usiadła.
W pokoju zaczyna się kręcić
Atmosfera uległa zmianie niemal natychmiast.
Przy sąsiednim stoliku kobieta szepnęła: „To pewnie czyjaś babcia. Taka słodka… ale czy nie jest tu nie na miejscu?”
„Wątpię, żeby ona w ogóle umiała poprawnie powiedzieć »foie gras«” – mruknął mężczyzna z uśmieszkiem.
„Czasami starsi ludzie trafiają do takich miejsc przypadkiem” – mruknął kelner za barem.
Pewna para poprosiła o przeniesienie. Grupa influencerów ustawiła swoje kamery tak, aby nie pojawiała się w tle.
Ale Eliza zdawała się tego nie zauważać. Siedziała wyprostowana i spokojna, z rękami spoczywającymi płasko na kolanach, a w jej oczach malował się cichy spokój. Kiedy kelner podszedł, bez wahania zamówiła pełne menu – choć odmówiła wina.
„Czekam na kogoś” – wyjaśniła cicho i spokojnie.
Czas płynął. W pokoju panował gwar rozmów, ale spojrzenia wciąż wędrowały w jej stronę – niektóre rozbawione, inne pełne współczucia.
A potem wydarzyło się coś nieoczekiwanego.
Właściciel wychodzi
