Podczas gdy ja byłam w pracy, moja mama, siostra i jej trójka dzieci zaczęły przenosić swoje rzeczy do mojego domu…
Mój tata próbował wyrzucić mnie z domu, na który ciężko zapracowałam, dla mojej ciężarnej przyrodniej siostry, i tym razem broniłam się w dzikiej rodzinnej konfrontacji. Hej, oto podsumowanie, bo naprawdę muszę gdzieś się wygadać, a to wydaje się najbezpieczniejsze. Mam 31 lat, jestem singielką i w końcu znalazłam się w dobrej sytuacji. Pracowałam jak wół, żeby dojść do tego miejsca. W zeszłym roku kupiłam swój pierwszy dom, co było dla mnie ogromną sprawą. Nie jest to nic ekstrawaganckiego, po prostu skromny, trzypokojowy dom z małym ogródkiem, ale jestem z niego dumna. Po raz pierwszy w życiu czuję, że mam wszystko pod kontrolą.
Niestety, życie jest o wiele mniej spokojne, gdy ma się taką rodzinę jak moja.
Zacznijmy od mojego taty. Zawsze uważałem go za rodzica na pół etatu. Ma teraz 62 lata, ożenił się ponownie i przez większość mojego życia albo mnie ignorował, albo na coś narzekał. To typ faceta, który uważa, że pisanie kartki urodzinowej co kilka lat to synonim dobrego rodzicielstwa. Kiedy moja mama zginęła w wypadku samochodowym, gdy miałem 5 lat, ożenił się ponownie z Sharon niemal natychmiast, jakieś 2 miesiące później. To wręcz imponujące, jak szybko sobie z tym poradził, choć zazwyczaj nie użyłbym słowa „imponujący”.
Sharon, moja macocha, to prawdziwa perełka. Ma teraz 58 lat, ale wciąż zachowuje się jak 30-latka. Botoks, sztuczne paznokcie, które mogłyby służyć za broń, przedłużane włosy i osobowość, która potrafi zdrapywać farbę ze ścian. Kiedyś była stewardesą i nie daje o tym zapomnieć. Za każdym razem, gdy otwiera usta, mówi: „Kiedyś latałam samolotami międzynarodowymi” albo: „W złotej erze lotnictwa”. Rozumiemy, Sharon. Podawałaś drinki na wysokości 9000 metrów.
Teraz prowadzi żłobek, co wydaje mi się dziwne, bo ona ledwo dawała radę wychować własne dziecko.
To prowadzi nas do Britney. Ma 29 lat i technicznie rzecz biorąc, jest moją przyrodnią siostrą, choć jesteśmy sobie tak bliscy, jak dwie obce osoby w kolejce do kasy. To córka Sharon z poprzedniego związku, ale mój tata traktuje ją jak swoje złote dziecko od samego początku. Jest dumą i radością rodziny, choć śmiem twierdzić, że to bardziej wina urojeń mojego taty i Sharon niż czegokolwiek, co Britney faktycznie zrobiła.
Podjęła kilka wyjątkowych decyzji zawodowych. Pracuje jako eskorta, co jest w porządku. To jej życie. Ma też konto Only Fans. Jedyny problem jest taki, że jest w tym beznadziejna. Britney wiecznie jest spłukana, co świadczy o tym, że jej biznes nie kwitnie. Dowiedziałam się o tym, gdy moja znajoma niezręcznie pokazała mi jej profil po tym, jak do niego napisała, nie zdając sobie sprawy, że jesteśmy spokrewnione. Wyobraźcie sobie, jaka to była zabawna rozmowa.
Jednak mój tata nazywa ją swoją dumą i radością, kompletnie nieświadomy tego, czym się zajmuje. Nie jestem super konserwatystą, ale mam swoje zasady i skupiam się na karierze. Umawiam się na randki, kiedy mam czas, starając się dobrze poznać kobiety.
Dorastając, Britney była księżniczką domu, a ja statystką. Mieszkałam z nimi do ósmego roku życia, kiedy to Sharon słynnie powiedziała:
„Nie będę wychowywać rozpieszczonego dziecka innej osoby”.
Rozpieszczał mnie. Nie miałem nawet roweru, bo tata zapomniał mi kupić na Gwiazdkę.
Tak czy inaczej, właśnie wtedy zdecydowali, że szkoła z internatem to rozwiązanie. Sharon mogłaby mieć swoją idealną małą rodzinę beze mnie, a mój tata mógłby poklepać się po plecach za zapewnienie jej lepszego wykształcenia. W rzeczywistości był to po prostu ich sposób na to, żeby mnie gdzieś wyrzucić, żeby nie musieli się ze mną użerać.
Moja mama jednak była inna. Naprawdę się o mnie troszczyła, a jej utrata była najgorszą rzeczą, jaka mi się kiedykolwiek przytrafiła. Pewnego dnia spóźniła się, żeby odebrać mnie ze szkoły, co było zupełnie nietypowe. Pamiętam, jak siedziałam na krawężniku i czekałam. Okazało się, że jakiś facet przejechał na czerwonym świetle i uderzył w jej samochód na skrzyżowaniu. Zginęła na miejscu. Facet wyszedł z tego ze złamaną ręką.
Nigdy nie zapomnę, jak mój tata pojawił się w szkole kilka godzin później, zirytowany, jakbym mu przeszkadzał. Sharon była z nim, a jej pierwsze słowa brzmiały:
„Twoje dziecko, twój problem. Nie oczekuj, że się nim zaopiekuję.”
Nawet o 17:00 wiedziałem, że nie żartuje. Po tym nie tracili czasu i odesłali mnie do szkoły z internatem.
Przewińmy do teraźniejszości. Ciężko pracowałem, żeby zbudować sobie życie. Poszedłem na studia, dostałem przyzwoitą pracę i oszczędzałem każdy grosz, jaki mogłem. Omijałem wakacje, przez lata mieszkałem w malutkim mieszkaniu z wątpliwą instalacją wodno-kanalizacyjną i w końcu kupiłem dom w zeszłym roku. To pierwsza rzecz, którą kiedykolwiek miałem, która wydaje się naprawdę moja.
Mój tata nawet nie pogratulował mi, kiedy powiedziałem mu o domu. Jego jedyną odpowiedzią było:
„Och, musi być miło.”
Można było niemal usłyszeć zazdrość bijącą z jego słów.
Przez jakiś czas trzymałam się od nich z daleka. No bo czemu miałabym nie? Nigdy tak naprawdę mnie nie wspierali ani nawet nie byli mili. Ale kiedy kupiłam dom, pomyślałam, że może, ale to może być punkt zwrotny. Pomyślałam, że zaproszę ich na parapetówkę, pokażę im, że całkiem nieźle sobie radzę i może dostanę odrobinę uznania. Głupie, wiem, ale czasami nadzieja popycha do robienia głupich rzeczy.
Więc wbrew rozsądkowi zaprosiłam tatę, Sharon i Britney na parapetówkę. Pomyślałam, że to może być dobry sposób na naprawienie relacji, a przynajmniej na zachowanie cywilizowanej atmosfery. Z perspektywy czasu nie wiem, co sobie myślałam. Ci ludzie nie potrafią być cywilizowani. Robią dramaty i robią to dobrze. Gdybym wiedziała, co mnie czeka, oszczędziłabym sobie kłopotu i po prostu wysłałabym im pocztówkę ze zdjęciem domu.
W dzień parapetówki wstałam wcześnie, żeby wszystko przygotować. Sprzątanie, porządkowanie, przygotowywanie przekąsek. To była prawdziwa produkcja. Dołożyłam wszelkich starań, żeby każdy znalazł coś dla siebie, co szczerze mówiąc, było większym wysiłkiem, niż mój tata czy Sharon kiedykolwiek włożyli w cokolwiek dla mnie. Moja playlista była starannie skomponowana, bo nic tak nie komplikuje sytuacji jak głucha cisza na rodzinnym spotkaniu. Kiedy skończyłam, miejsce wyglądało wspaniale, jeśli mogę tak powiedzieć.
Pojawili się godzinę później, bo oczywiście tak było. Sharon jako pierwsza weszła do środka, głośno stukając obcasami o parkiet, jakby wchodziła na galę. Zatrzymała się w holu, rozejrzała się po sali, a jej twarz wykrzywiła się w ten znajomy wyraz niezadowolenia.
„No cóż, jest przytulnie” – powiedziała, przeciągając słowo, jakby szukała grzecznego sposobu na powiedzenie czegoś niemiłego. Potem dodała: „Chyba w sam raz dla singla”.
Za nią szedł mój tata z rękami w kieszeniach, wyglądając, jakby robił mi przysługę, pojawiając się. Ledwo zerknął, zanim powiedział:
„Nie mówiłeś mi, że szukasz domu. Mogłeś poprosić mnie o radę. Wiem co nieco o inwestycjach.”
Jasne. Bo facet, który pozwolił Sharon zarządzać finansami rodzinnymi, jakby to były pieniądze z gry Monopoly, to zdecydowanie ktoś, komu zaufałbym w kwestii doradztwa finansowego.
Na końcu, wlokąc się jak dziecko zmuszone do odwiedzin u krewnych, pojawiła się Britney. Mruknęła:
„Miłe miejsce”
Nawet nie odrywając wzroku od telefonu. Wątpię, żeby mówiła poważnie. Znając ją, prawdopodobnie była zbyt zajęta sprawdzaniem mediów społecznościowych, żeby się tym przejmować.
Gdy już się zadomowili, krytyka zaczęła napływać jak z rękawa. Sharon skupiła się na moich meblach.
„Dlaczego wybrałeś taką ciemną kanapę? Sprawia, że pokój wydaje się ciężki. Powinieneś był wybrać coś jaśniejszego, bardziej przytulnego.”
Potem spojrzała na zasłony.
„Och, kochanie, nie. Te w ogóle nie działają. Może pomogę ci odnowić wystrój. To miejsce naprawdę potrzebuje kobiecego dotyku.”
Och, jak hojnie z twojej strony, Sharon. Na pewno dam ci znać, kiedy będę chciała, żeby mój dom wyglądał jak twój żłobek/plotkarnia.
Mój tata, nie chcąc być gorszy, postanowił skupić się na moich finansach.
„Nie wspomniałeś, ile to miejsce kosztuje” – powiedział, a w jego głosie słychać było podejrzliwość. „Jesteś pewien, że kredyt hipoteczny nie jest dla ciebie za drogi? Domy są drogie, wiesz?”
Dzięki za przypomnienie, Tato. Cieszę się, że mam twoją mądrość, która mnie prowadzi.
Tymczasem Britney usiadła w kącie z napojem, przeglądając telefon i od czasu do czasu robiąc sobie selfie. W pewnym momencie usłyszałem, jak w komentarzach mówi do kogoś:
„Tak, jestem na parapecie u mojego przyrodniego brata. Nic imponującego.”
Pomimo ich wspólnych wysiłków, by zamienić wieczór w sesję krytyki, dałem radę. Byłem dobrym gospodarzem, dbałem o to, by przekąski były podawane regularnie i starałem się, żeby atmosfera była lekka, ale im dłużej zostawali, tym trudniej było mi zachować cierpliwość.
Sharon zawsze podkreślała, o ile lepiej wyglądałaby kuchnia z odrobiną koloru. Mój tata znalazł sposób, by każdy komplement wiązać z sobą. Britney ledwo mnie zauważała, co w tamtym momencie było raczej błogosławieństwem niż obrazą.
Ostatnią kroplą było to, że Sharon postanowiła podzielić się ze mną swoimi nieproszonymi przemyśleniami na temat mojego wyboru dzielnicy.
„W porządku” – powiedziała tym udawanym, miłym tonem, którego używa, kiedy próbuje brzmieć wspierająco, ale tak naprawdę nie jest. „To nie jest miejsce, które bym wybrała. Ale wiesz, jak na pierwszy dom, jest w sam raz”.
