Nie tylko przetrwamy próby wymazania nas z pamięci. Wykorzystujemy je jako doświadczenie debugowania, odnajdując i naprawiając luki w zabezpieczeniach systemu, który nigdy nie został zaprojektowany z myślą o nas, ale który przeprojektowujemy z każdą linijką kodu, którą piszemy.
Serwer szumiał w kącie, tworząc kopie zapasowe wszystkiego, zachowując nie tylko kod, ale i samą możliwość.
A gdzieś tam, dziewczyna, której rodzina twierdzi, że nie potrafi programować, potajemnie uczy się Pythona w swoim pokoju. Tworzy własne systemy kopii zapasowych. Przygotowuje się na dzień, w którym będzie musiała wszystko przywrócić i udowodnić im, że się mylą.
Ona tak zrobi.
Zawsze tak robimy.
Końcowe przemyślenia i wezwanie do działania:
Jeśli kiedykolwiek powiedziano ci, że nie możesz realizować swoich marzeń z powodu tego, kim jesteś… jeśli ktoś próbował usunąć twoją pracę, ukraść twoje zasługi lub musiałeś walczyć z własną rodziną, aby stać się tym, kim powinieneś być… chcę, żebyś wiedział, że nie jesteś sam.
Jeśli ta historia poruszyła Cię, kliknij „Lubię to” i zasubskrybuj, aby usłyszeć więcej historii o pokonywaniu przeciwności losu. Podziel się tym z kimś, kto potrzebuje usłyszeć, że jego marzenia mają znaczenie, że jego praca ma wartość i że nikt nie może trwale wymazać swojej przyszłości, jeśli się nie podda.
Dziękuję za wysłuchanie mojej podróży.
Pamiętaj: najważniejsza kopia zapasowa nie znajduje się na żadnym dysku twardym ani serwerze w chmurze. To niezachwiana wiara w siebie, której żadne usuwanie nie jest w stanie zniszczyć.
Kontynuuj kodowanie, twórz i twórz kopie zapasowe swoich marzeń.
