Nagle jej twarz zbladła. Przycisnęła dłoń do piersi.
— „Och… źle się czuję… nie mogę oddychać…” wyszeptała.
Ludzie w autobusie odwracali wzrok: niektórzy udawali, że nie słyszą, inni odwracali się. Nikt się nie ruszył.
Tylko młody mężczyzna z tatuażami zdjął słuchawki i uważnie się jej przyjrzał. Potem, cichym, ale spokojnym głosem, powiedział coś, co zamarło… 😨😨 Wszyscy byli oszołomieni jego słowami. Ciąg dalszy w pierwszym komentarzu.👇👇
— „Babciu… Jestem ratownikiem medycznym.”
Inna Jego Strona
Autobus zdawał się stać w miejscu, jakby czas się zatrzymał.
Młody mężczyzna szybko podbiegł do babci. Spokojnie, pewnie, bez cienia paniki, zdjął jej gruby szalik, rozpiął górę swetra i pomógł jej swobodniej oddychać.
— „Oddychaj spokojnie… zachowaj spokój… nie panikuj” — powiedział cicho, zupełnie inaczej niż nazywając go „niegrzecznym chłopcem”.
Poruszał się jak ktoś, kto robił to już wiele razy. Sprawdził jej puls, delikatnie podparł, żeby mogła usiąść wygodniej.
— „Ma skurcze, ciśnienie krwi jest niestabilne” – powiedział szybko, wyciągając telefon. „Potrzebujemy natychmiast karetki”.
