W dniu, w którym miałam zacząć na zawsze, powiedziałam narzeczonemu, że jestem w ciąży. Nazwał to „niespodzianką, która zrujnowała mu życie” i wyszedł z sądu, zostawiając mnie samą w sukni ślubnej. Bezdomna i zdesperowana, skończyłam szorując samochody za gotówkę, pewna, że ​​moje życie się skończyło – aż pewnego dnia podsłuchałam bolesną rozmowę telefoniczną nieznajomego i podjęłam lekkomyślną decyzję, która wszystko zmieniła.

Po tym dniu wszystko powoli zaczęło się zmieniać. Caleb pomógł mi znaleźć małe mieszkanie, a kiedy urodziła się Hope, był przy mnie – trzymając jej maleńką rączkę, jakby była jego własną. Nigdy więcej nie rozmawialiśmy o Ethanie. Nie musieliśmy.

Czasem wciąż myślę o tym sądzie – o dniu, w którym moje życie się zawaliło. Ale od tamtej pory czegoś się nauczyłem: czasami najgorsze niespodzianki prowadzą cię dokładnie tam, gdzie powinieneś być.

Bo człowiek, który nazwał moje życie pomyłką, odszedł.
A człowiek, który myślał, że zrujnowałem mu życie… ostatecznie uratował moje.